BİZLERDE DE HATA YOK MU?
Bu defa 20 dakikalık çay molasını genç yaşta anne olmuş ve şu an genç evladı olan annelerle geçirdik.
2 kişi olarak başladığımız sohbetimize 5dakika içinde diğer annelerde katıldı. Çünkü konu gençlerdi ve anne "benim de gencim var acaba nasıl bir yol izleyebilirim."düşüncesi ile çayını aldı ve gelip katıldı . Annelerin de diyecek çok şeyi vardı aslında. Konu konuyu açtı.
Bir anne başladı söze
Nerede olursak olalım okulda,sokakta, otobüste yani kısacası insanın olduğu her yerde , herkesin dediği şey "Yazık bu gençlere,yazık gençliğe, gençlik elden gitmiş gibi cümlelerle karşılaşıyoruz.
Sürekli gençler üzerine yoğunlaştırılmış çalışmalar var; Eğitimler,seminerler, konferanslar,programlar vs.
Hiç dönüp kendimize baktık mı acaba? Bizde hata var mı? Nerede yanlış yapıyoruz? Diye hiç sorduk mu?
Peki hiç mi düşünmüyoruz madem herkese göre gençlik bu halde "artık o hâl hangi hal ise bilemeyeceğim." Neden direkt hedef kitle gençler olmuş. Neden ailelere bakılmıyor ya da neden çocuklar henüz küçükken iyi eğitilmiyor.
Gençlere yapılan yatırımın birazı küçük çocuklara ve o çocukları yetiştiren anne babalara yapılsa eminiz ki daha iyi bir gençlik yetişecek.
Bizler de anne olarak şunları söylemek istiyoruz." Bir anne çocuğuna değer verirse herkes değer verir."Ama anne ya da baba çocuğunu herkesin önünde azarlarsa, küçük düşürürse herkes de o çocuğu azarlar. Çünkü ailenin değer vermediği çocuğa hiç kimse değer vermez.
Annelerden biri :
Küçük bir örnek vermek istiyorum. Geçen gün çocuğum sokakta arkadaşı ile oyun oynuyordu.Karşı komşumuz yaşlı bir teyze balkondan seslendi çocuğumun arkadaşına. "Bana bir tane ekmek alabilir misin? Dedi ve parayı balkondan aşağı attı. Oğlum da arkadaşı ile beraber gitmek istedi. Bunu gören teyze "Hayır sen gitme sakın, annen bilirse kızar."dedi.
Demek ki teyzemiz biliyor benim çocuğuma değer verdiğimi ve kızacağımı ama arkadaşının annesi o kadar rahat bir kadın ki çocuğu gece yarılarına kadar bizde kalsa merak edip de aramaz bile.
Diğer bir anne ise:
Çocuğum arkadaşını eve getirdi ve oyun oynamak istediler. Hemen sobayı yaktım, oğlumun kıyafetlerinden arkadaşına giydirdim,yemek verdim, pasta börek hazırladım, yediler içtiler oyunlar oynadılar. Belli ki çocuk, annesinden böyle bir ilgiyi daha önce hiç görmemişti.O kadar Mutluydu ki anlatamam. Ama bir o kadar da şaşkındı.İlk kez kendini değerli hissetmiş gibiydi. Eve gitmek bile istemiyordu.
İşte demek istediğimiz şu ki anneler ve çocuklar eğitilmeli.. Çocuğu yetiştiren annedir, anne bilinçsiz ve sorumsuzsa, yetiştireceği çocuk, gençlik çağına geldiğinde nasıl bir genç olur?
Unutmayalım ki "Ailenin değer vermediği çocuğa hiç kimse değer vermez."
AYŞE ŞAHİNOĞLU